بازیابی حس بویایی بعد از کووید-۱۹ با تزریق در بینی
گردو دانلود: گردو دانلود: هنگام شروع همه گیری کووید-19، گزارش هایی در خصوص از دست رفتن حس بویایی و چشایی از طرف افراد مبتلا به این ویروس به دست آمد و الان مطالعه ای جدید نشان میدهد که تزریق پلاسما در بینی می تواند به درمان فقدان حس بوی ناشی از بیماری کووید-19 کمک نماید.
به گزارش گردو دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، زارا پاتل (Zara Patel)، استاد گوش و حلق و بینی در دانشکده پزشکی استنفورد، سال هاست که از دست رفتن حس بویایی را به عنوان علامتی از عفونت های ویروسی مورد مطالعه قرار می دهد.
او می گوید: خیلی از ویروس ها می توانند موجب از میان رفتن حس بویایی شوند، بدین سبب برای ما به عنوان متخصص بینی حیرت انگیز نبود که متوجه شدیم کووید-۱۹ موجب از میان رفتن حس بویایی و چشایی شده است. ما انتظارش را داشتیم. پاتل همین طور می دانست که این وضعیت می تواند ادامه دار شود و درمان های مؤثر کمی برای آن در دسترس هستند.
برمبنای یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۲ که توسط پاتل و همکارانش صورت گرفت، حدود ۱۵ درصد از افرادی که از دست دادن بویایی ناشی از کووید-۱۹ را تجربه کردند، شش ماه پس از مبتلاشدن به بیماری همچنان گرفتار مشکل بوده اند. این یعنی ۹ میلیون نفر در ایالات متحده آمریکا با این عارضه دست به گریبان هستند و تعداد آنها درحال افزایش است. خیلی از کسانی که از دست دادن بویایی را گزارش کرده اند، از دست دادن حس چشایی را نیز گزارش دادند، برای اینکه بویایی جزء اصلی نحوه تجربه ما از طعم غذا است.
حالا تیم پاتل با بهره گیری از تزریق پلاسمای غنی از پلاکت که از خون خود بیمار گرفته شده است، راه جدیدی را برای درمان از دست رفتن طولانی مدت حس بویایی در رابطه با کووید-۱۹ مورد آزمایش قرار داده اند. در یک کارآزمایی بالینی با حضور ۲۶ شرکت کننده، احتمال بهبودی در افرادی که این درمان را دریافت کرده بودند، ۱۲.۵ برابر بیش از بیمارانی بود که دارونما تزریق کردند. این مطالعه در روز ۱۲ دسامبر ۲۰۲۲ در انجمن بین المللی آلرژی و راینولوژی منتشر گردید.
پلاسمای غنی از پلاکت شکل غلیظی از پلاسما است و پلاسما قسمت مایع خون است که سلول های خونی و سایر اجزای خون از آن حذف گردیده است. این مایع غنی از پلاکت ها و با اهمیت تر از همه، شاخصهای رشد است که به بازسازی بافت کمک می کنند. گفته می شود که پلاسمای غنی از پلاکت برای درمان آرتریت خفیف در مفاصل، کاهش چین و چروک صورت و حتی رشد مجدد موها هنگام تزریق به پوست سر کاربرد دارد.
پاتل نسبت به چنین درمانی مطمئن نبود، اما مطالعه ای که نشان می داد تزریق پلاسمای غنی از پلاکت به اندازه جراحی در درمان سندرم تونل کارپال که در نتیجه ی لطمه رسیدن به عصب مچ دست ایجاد می شود، موثر است، او را مجذوب این درمان کرد. او می دانست که از دست دادن حس بویایی ناشی از کووید-۱۹ نیز یک مشکل عصبی است، که در آن اثرات طولانی مدت ویروس مانع از بازسازی صحیح اعصاب عمیق در حفره بینی می شود. این اعصاب به مغز متصل می شوند و بطور معمول هر سه تا چهار ماه یک دفعه بازسازی می شوند.
یک حمله مخفیانه
ویروس سارس-کوو-۲ مستقیما سلول های عصبی را هدف قرار نمی دهد بلکه به سلول های پشتیبان معروف به سلول های «sustentacular» حمله می کند که گیرنده ACE-۲ دارند و ویروس از آنها برای آلوده کردن سلول ها استفاده می نماید. این سلول ها در بازسازی صحیح اعصاب نقش دارند، بدین سبب التهاب و لطمه مداوم به این سلول ها ممکنست منجر به از دست دادن عملکرد طولانی مدت آنها شود.
پاتل قبل از این یک مطالعه آزمایشی کوچک انجام داده بود که ایمنی تزریق پلاسمای غنی از پلاکت را در حفره بینی هنگام شیوع بیماری کووید-۱۹ نشان می داد، بدین سبب او برنامه های خودرا برای انجام یک آزمایش بزرگتر تنظیم کرد تا بطور خاص بر درمان کاهش بویایی در رابطه با کووید-۱۹ تمرکز کند.
همه شرکت کنندگان اعلام نمودند که به کووید-۱۹ مبتلا شده اند و از دست رفتن بویایی در آنها بین ۶ تا ۱۲ ماه طول کشیده است. آنها همین طور باید قبل از آزمایش درمان های دیگری مانند تمرین بویایی و شستشوی استروئیدی را امتحان می کردند.
پاتل می گوید: می خواستم مطمئن شوم که هر مداخله درمانی که مطالعه می کنم، جایگزین یا معادل درمان های قبلی نیست بلکه مزیتی فراتر از آنها دارد.
نیمی از شرکت کنندگان هر دو هفته یک دفعه به مدت شش هفته تزریق پلاسمای غنی از پلاکت را در بافت عمیق داخل حفره بینی دریافت نمودند، در صورتیکه نیمی دیگر طبق همان برنامه دارونما دریافت نمودند. نه شرکت کنندگان و نه محققین نمی دانستند افراد کدام یک را دریافت می کنند.
آزمایش بویایی
پژوهشگران توانایی بویایی را با بهره گیری از یک تست استاندارد بویایی به نام «Sniffin' Sticks» ارزیابی کردند. این آزمون شامل طیف وسیعی از بوهای خوشایند مانند بوی گل و بوهای بد مانند تخم مرغ فاسد می شد و شرکت کنندگان در شناسایی بوها، تشخیص بوها و تعیین قدرت آنها امتیاز دریافت می کردند.
هنگامی که پژوهشگران سه ماه بعد از نخستین تزریق شرکت کنندگان را بررسی کردند، امتیاز گروهی که پلاسمای غنی از پلاکت دریافت کرده بودند بطور متوسط ۶.۲۵ بالا رفته بود و افزایش امتیاز آنها ۳.۶۷ بیش از گروه دارونما بود. ۵۷.۱ درصد از گروهی که پلاسمای غنی از پلاکت دریافت کرده بودند بهبود قابل توجهی از نظر بالینی نشان دادند، در صورتیکه تنها در ۸.۳ درصد از گروه دارونما بهبود رویت شد.
جالب اینجاست که وقتی شرکت کنندگان توانایی بویایی خودرا ارزیابی کردند، هر دو گروه بهبود مشابهی را گزارش کردند. پاتل می گوید که مطالعات قبلی نشان داده است که بهبود ذهنی همیشه با بهبود عینی مطابقت ندارد.
او افزود که بهبود در گروه دارونما تا حدی می تواند ناشی از اثر دارونما باشد و همین طور می تواند نشان دهد که بهبودی خود به خودی می تواند حتی بعد از شش ماه اتفاق بیفتد.
بااینکه این مطالعه از دست دادن چشایی را ارزیابی نکرد اما بازیابی بویایی احتمالاً به بازیابی حس چشایی نیز کمک می نماید.
پاتل حالا تزریق پلاسمای غنی از پلاکت را به بیماران خارج از آزمایش ارائه می کند.
منبع: gerdoodl.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب