طراحی ابزار جدید برای پیشبینی شدت زلزله
به گزارش گردو دانلود، خراسان رضوی تعدادی از پژوهشگران به سرپرستی دانشگاه تگزاس در آستین آمریکا اخیرا کشف کرده اند که یک خصوصیت روزمره فیزیک امکان دارد ابزاری حیاتی در پیشبینی قوی ترین زلزله های جهان باشد.
به گزارش ارث، به قول کارشناسان، یک پدیده اصطکاکی امکان دارد کلید مهمی در درک زمان و چگونگی حرکت شدید گسل ها باشد. در حالیکه این نکته به تنهایی امکان پیشبینی در رابطه با زمان و مکان زمین لرزه بزرگ بعدی را به دانشمندان نمی دهد چونکه نیروهای ایجادکننده زلزله های بزرگ بسیار پیچیده هستند، با این وجود راه جدیدی را جهت بررسی دلایل و امکان وقوع زلزله های مخرب به دانشمندان عرضه می دهد.
محققان سنگ های جمع آوری شده از یک گسل را که به خوبی بررسی شده بود در سواحل نیوزیلند در یک دستگاه پرس هیدرولیک فشرده کردند و متوجه شدند که این سنگ ها بسیار کند ترمیم می شوند و به سادگی می لغزند. با معرفی این یافته در یک مدل کامپیوتری که برای تخمین فعالیت زلزله در آن منطقه استفاده می شود، نتایج به یک لرزش کوچک و با حرکت آهسته هر دو سال یک مرتبه اشاره نمود که به صورت تقریبی با مشاهدات گسل نیوزیلند مطابقت دارد.
بنابراین، گسلی که دیر ترمیم می شود، به احتمال زیاد بی خطر حرکت می کند، در حالیکه گسلی که سریع ترمیم می یابد، تا وقتی که به یک زلزله بزرگ و مخرب تبدیل گردد، باقی می ماند، پدیده ای که همینطور توضیح می دهد، برای نمونه، چرا برای راندن یک جعبه سنگین از حالت سکون، تلاش بیشتری نسبت به زمان حرکت آن لازم است.
دمیان سافر، یکی از محققان این تحقیق، متخصص ژئوفیزیک در دانشگاه تگزاس در آستین اظهار داشت: فیزیک و منطق یکسان باید برای انواع مختلف گسل ها در سرتاسر جهان اعمال شود. با نمونه های مناسب و مشاهدات میدانی، حالا می توانیم پیشبینی های قابل آزمایشی در مورد میزان بزرگی و تعداد دفعات لغزش های لرزه ای بزرگ در سایر گسل های اصلی مانند کاسکادیا در شمال غربی اقیانوس آرام انجام دهیم.
کارشناسان اعتقاد دارند که سنگ های غنی از خاک رس که در خیلی از گسل های بزرگ مشترک هستند، امکان دارد به صفحات امکان لغزش آرام از کنار یکدیگر را بدهند، زلزله ها را تنظیم و تجمع فشار را محدود کنند.
سریشاران شریدهاران، دستیار تحقیق، استاد علوم زمین در دانشگاه ایالتی یوتا توضیح داد: این ما را به پیشبینی واقعی زلزله ها نزدیک تر نمی کند اما به ما می گوید که آیا یک گسل امکان دارد بی صدا و بدون زلزله بلغزد یا زمین لرزه های بزرگی داشته باشد.
بعنوان مثال، از آنجاییکه در کاسکادیا، شواهد کمی از لرزش های کم عمق و با حرکت آهسته وجود دارد، شبکه وابسته به زمین لرزه شمال غرب اقیانوس آرام (PNSN) می خواهد حسگرها را در مناطق کلیدی گسل قرار دهد تا احتمال زمین لرزه های بزرگ را نظارت کند.
هارولد توبین، مدیر PNSN اظهار داشت: ما می خواهیم فرآیندهای بخش کم عمق گسل را به صفر برسانیم چونکه این چیزی است که اندازه سونامی را تعیین می کند. ترمیم گسل همه چیز را توضیح نمی دهد اما دریچه ای از عملکرد گسل های ناحیه فرورانش را به روی ما باز می کند که پیش از این اطلاعی از آن نداشتیم.
یافته های این تحقیق در مجله Science انتشار یافته است.
منبع: gerdoodl.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب