پایین بودن سطح لیپوپروتئین پرچگالی می تواند از عوامل بروز پاركینسون باشد
به گزارش گردو دانلود پژوهشگران کره جنوبی در بررسی جدیدی دریافته اند که پایین بودن سطح لیپوپروتئین پرچگالی و تنوع زیاد آن می تواند به بروز بیماری پارکینسون منجر شود.
به گزارش گردو دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از مدپیج تودی، پژوهشی که در "کالج پزشکی دانشگاه کره جنوبی"(Korea University College of Medicine) انجام شده است، نشان داده است که سطح پایین "لیپوپروتئین پرچگالی" (HDL-C) و تنوع بیشتر آن، با افزایش مبتلا شدن به بیماری پارکینسون در ارتباط می باشد.
"دو هون کیم"(Do-Hoon Kim)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: افراد مسنی که سطح لیپوپروتئین پرچگالی پایین تری دارند، احتمال بروز پارکینسون در آنها طی پنج سال بعد، بالاتر از بقیه است.
احتمال بروز پارکینسون در افرادی که بالاترین سطح تنوع را در لیپوپروتئین پرچگالی دارند هم بیشتر از افرادی است که تنوع کمی در آنها دیده می شود. پژوهشگران در این پروژه دریافتند افرادی که هر دو عامل خطر را دارند، بیشتر در معرض مبتلا شدن به پارکینسون قرار می گیرند.
کیم و همکارانش این نکته را متذکر شدند که امکان دارد لیپیدها در بروز بیماری پارکینسون نقش داشته باشند اما ارتباط میان لیپوپروتئین پرچگالی و پارکینسون نامشخص است. پژوهش های پیشین، نتایج متناقضی را گزارش داده بودند. تنها چند پژوهش کوچک، مبحث ارتباط میان لیپوپروتئین پرچگالی و پارکینسون را مطرح کرده اند اما احتمال وجود رابطه علت و معلولی معکوس را کنار نمی گذارند.
پژوهشگران در این پروژه، ۳۸۰ هزار و ۴۰۴ نفر از افراد ۶۵ سال به بالا را مورد بررسی قرار دادند. حدود ۶۲ درصد از شرکت کنندگان، مرد بودند. پژوهشگران افرادی را که سابقه پارکینسون داشتند، از بررسی کنار گذاشتند و تنوع لیپوپروتئین پرچگالی را در افراد بررسی کردند.
افرادی که لیپوپروتئین پرچگالی بالاتری داشتند، نسبت به گروه های دیگر پیرتر بودند، درآمد آنها کمتر بود، احتمال سیگار کشیدن در آنها بیشتر بود و میزان مصرف الکل و ورزش منظم کمتری هم داشتند. شاخص توده بدنی، دور کمر و سطح گلوکز ناشتا هم در این افراد بالاتر بود و فشار خون بالا، دیابت و بیماری مزمن کلیه هم در آنها بیشتر دیده می شد. احتمال مصرف داروهای کاهش چربی هم در این افراد بیشتر بود.
"جیان پیترو سچی"(Gian Pietro Sechi)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: داده های این پژوهش، یافته های پیشین را تایید نمود و برای اولین بار نشان داد که افزایش متغیر زمانی لیپوپروتئین پرچگالی، یک پیشبینی کننده مستقل بیماری پارکینسون است.
به قول سچی و همکارانش، نحوه تنوع لیپوپروتئین پرچگالی با پارکینسون، ناشناخته است اما می تواند بعضی از نتایج ناسازگار مشاهده شده در پژوهش های پیشین را به خود اختصاص دهد. علاوه بر خواص ضد اکسیداتیو و ضدالتهابی لیپوپروتئین پرچگالی، امکان دارد یک تعامل مستقیم میان آلفا-سینوکلئین و کلسترول وجود داشته باشد که می تواند تجمع و انباشتگی آلفا-سینوکلئین را تحت تأثیر قرار دهد.
همچنین، احتمال وجود یک عامل مخدوش کننده هم وجود دارد که هنوز شناسایی نشده و با سطح کلسترول لیپوپروتئین پرچگالی و بیماری پارکینسون مرتبط می باشد. این احتمال امکان دارد ارتباط عرضه شده در این پژوهش را توضیح دهد و پرداختن به آن لازم است.
به قول پژوهشگران، این پژوهش از نظر جنسیت، تفاوت قابل توجهی را در نتایج نشان نداده است اما امکان دارد محدودیت های منحصر به فرد دیگری همچون ارتباط احتمالی میان سطح لیپوپروتئین پرچگالی و تنوع های ژنتیکی را شامل شود.
این پژوهش، در مجله "Neurology" به چاپ رسید.
منبع: gerdoodl.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب